Ben, Asyanın Kızı Şiiri - Bilge Erol

Ben;
Asyanın kızı
Solmuş güllerin
Çorak toprakların yüzü
Çatlamış ellerim
Sıradan endişelerim.

Ben;
Geceleyin ayışığına aşık
Kör lambaları umursayan
Yok olan yalnızlıklarda
Hissiz beden.

Ben;
Korkmayan savaştan
Aştan yorgun
Darbeli ihanetten
Güvensiz bir yürek.

Ben;
Asyanın asi kızı
Körkütük sarhoş kimi zaman
Utanırım biri baktığı an
Saf kalsada bir şeyler
Yitirdim o kusursuzluğu.

Ben;
Gitmeyi bilmeyen
Kalanlarla acı çeken
Ölüme hoşgeldin derken
Yinede gülümseyen.

Ben;
Eserken bir poyraz
İçimdeki çocuk hiç susmaz
Masumca ister
Giden geri gelsin der
Sabırsızca bekleyen.

Ben;
Binlerce yılın yükünü
Bilmeden taşıyan
Son derken yeniden
Yeniden var olan
Yediveren misali
Bir yudum suya hasret
Mis kokulu bir ten
Annemin yanık bağrından
Bir nefes şu lahzada
Bir kız Asyadan.