Ben aslında... Şiiri - Berk Gülen

Ben aslında hala küçük bir çocuğum,
Annem hala üstümü örtüyor,
Siyah beyaz resimlerde, gülen bir çocuk yüzüyüm hala,
KIsacık pantalonumu kirletmişim bir hevesle,
Babamı özlüyorum hala belki gelmez eve diye,
Annem kızıyor hala bana, azar yiyiyorum,
Ben hiç büyümedim,
Hiç büyümedim mahrem duygularla yürümedim,
Yollar uzun geldi ben beri,
O yolları hiç sevemedim.

Hala küçük bir çocuğum aslında,
Siyah kemik gözlükleri olan eski resimlerde,
Aynaya baktığımda çürümüş ön dişlerim...

Tek fark dinlerken anlamadığım hüzün dolu müziklerde,
Ağlıyorum şimdi, ne de olsa geçmesekte o yollardan,
Hissettirdi bize kendini uzun kahırlı yollar.
Artık her piyano tuşu bitmez hayatın acı tatlı sesi bana..
Şimdi bir battaniyeye ihtiyacım var annem örtsün üstümü,
Babam öpsün alnımdan
Bende alayım şimdilerde ağladığım o müziği başa,
Ve tekrar tekrar...

Ben aslında hiç büyümedim, küçücük bir çocuğum aslında,
Duruyorum hayat karşısında gülen yüzümle masum...

Ben hiç büyümedim aslında hayat, hemde hiç...