Ben Aslında... Şiiri - Hacı Ahmet Çabuk

Büyük yangınlar vardı yanmamız gereken...

Ben aslında...

Bilmelisin bu şiir aşkımın vasiyeti,
Sen çaresiz giderken ben aslında ölmüştüm.
Ne söylesen kurtarmaz bu garip vaziyeti,
Bana veda ederken ben aslında ölmüştüm.

Yanımdaydı bir parçan, uzaktaydı bir ucun,
Titriyordu ellerin, terlemişti avucun,
Bizimle alakası hiç olmayan bir suçun,
Bedelini öderken ben aslında ölmüştüm.

Sürer gider bu hayat bir şey olmamış sanki,
Utansın tüm gerçekler sen bunlara dayan ki,
Ayrılık acısını duymuyorum inan ki,
"Ayrılalım biz" derken, ben aslında ölmüştüm...