Ben Aşkın Meyini Gönlünden İçtim

Ben aşkın meyini gönlünden içtim
Ömrüme seninle baharlar geldi
Sarhoşluk içinde kendimden geçtim
Varlığın ruhuma mutluluk verdi...

Sabahtan,akşama el ele gezdik
Uzanıp yanyana,çimenler ezdik
Mehtabın koynuna kadehler dizdik
Varlığın ruhuma mutluluk verdi...

Bülbülün dilinde şarkımı duydum
Güllerin içinde aşkımı buldum
Diz dize,göz göze hayaller kurdum
Varlığın ruhuma mutluluk verdi...

Bizim ki ne masal,ne aşk romanı
Bu duman tutuşan kalbin dumanı
Görmedim karşımda böyle duranı
Varlığın ruhuma mutluluk verdi...