Ben Aşkın kedisiyim Şiiri - Suphi Sekü

Adıma aşk denilmiş, az çok herkes tanıyor
Abıhayat içmişim, ebedi ve ezeli
Var sayan yanıyorken, yok sayan aldanıyor
Herkes kalbine baksın çirkini ve güzeli

Ateşlere sokuldum, örsün üstüne kondum
Kirkitin dişlerinde, sevdalarla dövüldüm
Ayrılk kışı ile nice yürekte dondum
Nesirde kunu oldum şiirlerde övüldüm

Bazan sönen nur oldum zelhanın gözlerinde
Bazan siyabend olup kara çalıya döndüm
Bazan notaya döndüm, şevki bey sözlerinde
Bazan mevlana olup şems'in tasında söndüm

Benim, kaysa kum çölü, fehatlara koca dağ
Benim, gökteki zühre, benim yerdeki tahir
Benim, kalpler arası, çekilmiş, kopmayan bağ
Aşkı yazan her kalem, benle mahirmi mahir

Her fırtına diniyor, her yara kapanıyor
Sevenler dünyasında, vuslat olursa şayet
Kimi aşk, kimi sevda, herkes başka tanıyor
Yakubun rüyasıyla yusufa inen ayet

Bütün kavimler beni oturttu baş köşeye
Her dimağda fer oldum, her ağızda pelesenk
Beni tanımayanlar hep düştü endişeye
Benle bütüm krallar, köleleri ile denk

Varsam, kavuşmak olmaz, kavuşulsa haz olur
Hazlar teselsül akar, zulmetin havuzuna
İradesiz düşenler girdabında boğulur
Temkinli olmak gerek, çoğuna ve azına

Ne aşıkım ne maşuk, ben aşkın kendisiyim
Her sinede yaşarım, benden hiç kaçış olmaz
Sultan saraylarında arif beyin sesiyim
Her günülde ben gülüm, yaprağım asla solmaz