Ben Aşkı İki Kişilik Yaşadım.

Aşkı iki kişilik yaşadım ben
Duygularım hür değil,
ama düşüncelerim özgürdü.

Aşkı içimde yaşadım ben.
Duvarlar arasında, dağların eteklerinde,
en çok da
eski Bodrum sokaklarında,
beyaz badanalı çiçekli evlerinde.

Gözlerimizi kapatıp
güneşin batışını karanlığımızda izledik...

Yalınayak Kordon'da dolaştık.
Ama;
hür olamadık...

Töreler ayağımızda prangalar gibiydi.

Kalplerimiz hep birbirimiz için attı.

Hep olmayacak hayalleri kurduk.
İmkansızlığını bile bile
alışmamızla mutlu oluyorduk...

Çünkü biz aşıktık.
Ve bu esaret bizi zincirle bağladı birbirimize.
Onu umursamadan biz hayal içinde yaşıyorduk.
Hayal içinde hayal kuruyorduk.
Çünkü biz aşıktık.
Ayrı kaldığımızda özlüyorduk.
Yanyanayken de deliler gibi hasret duruyordu aramızda.
Nefeslerimizde hasret adı altında aşk nağmeleri kokuyordu.
Yüreklerimizde arzular atıyordu.
Biz bununda üstesinden geldik.
Gözlerimiz kapalı rüyalarımızda seviştik.
Bu esaret bu prangalar kopmadı bizden.
Kopacak umudunu hiç atmadık içimizden.

KOPACAK VE BİZ DUYGULARIN ESİR OLMADIĞI, ÖZGÜR YAŞANDIĞI ÜLKELERE KANAT ÇIRPACAĞIZ...

23 Mayıs 2004
Pazar 21:37