Islak bir akşam iniyordu damla damla sessizce,
Sisler içindeki ıssız bu rıhtımda ben,
Havada kokun ve hüznü ayrılığımızın,
Kentin renkleri soldu, denizde fırtına sessizliği,
Bir ayrılık tüküsü söylemek geçiyor içimden,
Ne yalnızlık vardı ufukta ne ayrılık,
Saçlarını bilmem kaç defa dağıttı bu eller,
Şimdi ıslak beyaz mendilin sallanışına isyanda,
Aşkta ateşler gibiymiş sönecekmiş bir gün,
Ben aşkın böyle olduğunu bilmezdim,
Şiire şiir denmez aşka isyana dair olmadıkça.
Dinmez ER / Çeşme / Şiirleri / 2019. 04. 05 /
Kayıt Tarihi : 4.4.2019 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)