Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Kat kat birikmiş yağmur bulutları gibi,
Dokunsan damlayacak gözlerinden yaşlar.
Gökkuşağı gibi sevgi yüreğinde büyürken yedi renk,
Neden 'hoşça kal' dersin.
...............................................
Aslında her 'hoşça kal' bir 'merhaba'dır.
Gururdan, terk edilmekten korkmaktır,
Aşkı yüreğinde alev alev kor gibi taşırken,
Hala neden 'hoşça kal' dersin
DENİZ
25.08.2009
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta