Ey aşk...
Sen öldün artık kalbimle birlikte...Zira kalbimdeki o aşk denilen illetti yani aslında sendin bizi öldüren kendi katilin...Yüreğimin katili!
Şimdi senden tek edindiğim tecrübe aşkın aslında kendisinin azraili olması ta kendisi olması...O canım deyip bağrıma bastığımmış yüreğimi içten içe kemiren işte...
Sana göre saçmalıyorumdur belki ama nasılsa bulursun sen kendini kandıracak yalancı bir avukat... İkiniz de artık biliyorsunuz gerçeği ve siz kendinizi kandırmaya devam edin...
Bilmiyorsunuz ki defalarca öleceksiniz siz kendi canınızı kendiniz yakacaksınız... Ne kadar yalancı şahitleriniz olsa bile hiç bir şey gerçeği ve kaderi değiştirmeyecek! ...
Ey aşk...Ben yokum artık!
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Güzel şiirinizi beğenerek okudum,
Kutluyorum,
Tebrikler!...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta