Bir dünya güzeline 
Bir yürek kadınına 
Yaşamındaki en büyük kötülüğü yaptım 
Fırtınalara, alaboralara sürükledim 
Hoyratça…Onursuzca… 
Suçluyum…cezamı çekiyorum
Vurdum, ölmedi yaralandı, direndi 
Onun en kutsal yerini 
Yürek dilini susturdum 
O an dünya durdu 
Güneş, yıldızlar karanlığa gömüldü 
Gülen gözlerinin ışıltısı sönmedi 
O an dünya durdu 
Mevsimler karakışa döndü 
Yüreğindeki bahar çiçekleri solmadı 
Ve ben öldüm 
O bende açtı... Direndi.. 
Hoyrat dümensiz rotasız tekne oldum 
Utandım, kıyılarına yanaşamadım 
Kızgın lav, deli ırmak oldum 
Akacak yol, yatak bulamadım..tıkandım.. 
Sen 
Kar oldun tipi oldun, yağmur oldun 
Çiçek çiçek 
Bahar bahar açtın ihanetlerimde 
Dağlara ovalara yağdın bereketinle 
Ben 
Kızgın lavlarım, kirli ırmaklarımla 
Kendi içime aktım 
Kendimi kirlettim, bitirdim 
Sen iyiye 
Sen güzele 
Sen umuda, güneşe 
Sen her yeni güne açtın 
Çiçek çiçek, bahar bahar 
Sen açtıkça ben bittim 
Sen sevdasın 
Ben asılacak bir adamım.. 
29.12.2004 - Adana
Olgun EkinciKayıt Tarihi : 30.12.2004 10:02:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



yüreğin, ellerin dert görmesin! sevgiler..
TÜM YORUMLAR (1)