Bir dünya güzeline
Bir yürek kadınına
Yaşamındaki en büyük kötülüğü yaptım
Fırtınalara, alaboralara sürükledim
Hoyratça…Onursuzca…
Suçluyum…cezamı çekiyorum
Vurdum, ölmedi yaralandı, direndi
Onun en kutsal yerini
Yürek dilini susturdum
O an dünya durdu
Güneş, yıldızlar karanlığa gömüldü
Gülen gözlerinin ışıltısı sönmedi
O an dünya durdu
Mevsimler karakışa döndü
Yüreğindeki bahar çiçekleri solmadı
Ve ben öldüm
O bende açtı... Direndi..
Hoyrat dümensiz rotasız tekne oldum
Utandım, kıyılarına yanaşamadım
Kızgın lav, deli ırmak oldum
Akacak yol, yatak bulamadım..tıkandım..
Sen
Kar oldun tipi oldun, yağmur oldun
Çiçek çiçek
Bahar bahar açtın ihanetlerimde
Dağlara ovalara yağdın bereketinle
Ben
Kızgın lavlarım, kirli ırmaklarımla
Kendi içime aktım
Kendimi kirlettim, bitirdim
Sen iyiye
Sen güzele
Sen umuda, güneşe
Sen her yeni güne açtın
Çiçek çiçek, bahar bahar
Sen açtıkça ben bittim
Sen sevdasın
Ben asılacak bir adamım..
29.12.2004 - Adana
Olgun EkinciKayıt Tarihi : 30.12.2004 10:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğin, ellerin dert görmesin! sevgiler..
TÜM YORUMLAR (1)