hangi durakta beklemeliyim sana gelen otobüsü
hangi hatamı telafi edersem affedersin beni
zihnimde dönüp duran o puslu ve karanlık geceyi
aklımdan çıkartabilirsem bir gün, sana tekrar döneceğim
hayatın yükü kadar ağır, olmamanın farkındalığı
yürüdüğümü yol, içtiğimi su sanma
adımlarımın nereye gittiğini inan ki bilmiyorum
bu kaçıncı kayboluşum büyüdüğüm sokakta
ne yüzün kalsın ne gülüşün, ezberimden sil her şeyi
bu nasıl olur bilmiyorum ama söylendiği kadar kolay değil
kabul edemiyorum sensizliğin getirdiği çaresizliği
ne yani ben artık kimsesiz miyim?
yokluğun diyorum, başka kelime dökülmüyor ağzımdan
belki bilmeyeceksin hiç ama yatamıyorum ağrıdan
sabah olsa bile güneş doğmuyor çoğu zaman
nasıl bir acı bu, neden hapsettin beni zifiri karanlığa?
içinden çıkılmayan, kurtarılamayan bir kuyudayım
hiç umudum kalmadı, berbat durumdayım
elini uzatıp kurtarmak bu kadar kolayken,
üzerime toprak atışını unutacak değilim
Kayıt Tarihi : 18.1.2022 02:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!