Ben Artık Gidiyorum Şiiri - Memiş Gültekin

Ne savaşlar gördüm de ben zemheri gecelerde,
Ne tetikler çekildi de yaşamak uğruna,
Ve barut kokusunun tam ortasında.
Gülmeyi başarırken bu hırçın yürek
Bir serçe titreyişle uyanır oldum.

Yokluğun şimdi bir yürek yangını.
Yokluğun dudaklarımda acı bir türkü.
Ve gözlerini gözlerimden aldığın gün,
Ve gittiğinden beri seven kalbimden,
Ve ben,ve sen,ve ılık nefesim,
Kendim sadece kendim,
Tükendim.

Çektim perdelerimi artık doğan güneşe.
Ve kilitledim kalbimi tüm güzelliğine.
Gramofonda çalarken yedi karanfiller,
Aynaya da bakmaz oldum hiç.
Söndürdüm alevini şöminenin,
Kırdım kol düğmelerimi tek tek.
Vazoda papatyalar çoktan büktü boynunu.
Öldü içimde tüm yaşanmışlıklar,
Bir bir öldü.
O beyaz elbisen vardı ya hani,
Onuda eskici götürdü.

Şimdi tüm yalnızlıklar hepsi bana aşık.
Karanlıklar,hüzünler,yağmurlar aşık.
Ve ben sadece ben ve kırmızı şarabım,
Ve dudaklarımdan düşmeyen sigaram,
Ve gözyaşlarım bana aşık.

Bekletemem aşklarımı artık biliyorum.
Elveda,gönül közüm elveda.
Ben artık gidiyorum.
(18.03.2013)