Ben artık ben değilim.
Gülümsemelerimi aldı hayat benden.
Tüm renklerim seninle birlikte gitti, siyaha tutsak kaldım.
Saçlarında kayboldum sanki.
Yağmurdan sonra toprak kokusundaki huzur seni hatırlatır bana.
Sarılırım kokunun sindiği yastıklara, sırılsıklam seyrederim seni yağmurların altında.
Kalemim ise oksijenim, sen akciğerim, kağıtlarım yokluğun, gözlerin gökyüzüm.
Senin sabahına kaybolur üzüntülerim.
Senin uğruna yazarım geceleri.
Son dayanağım oldu kalemim.
Puslu puslu camlardan seni seyrederim.
Galata kulesinin kız kulesine aşkı bizimkisi.
Necip Fazılın İstanbul aşkı gibi.
Bir seni görmek ister gözlerim, Geriye kalan her şeyimi yaktım.
Sana yazılan bütün sözlerimi yüreğime tıktım.
Kayıt Tarihi : 16.12.2015 20:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!