Ben artık Şiiri - Murat Ülkü

Ben artık seni düşünmek istemiyorum,
Çık git; hayallerimden, rüyalarımdan, düşlerimden.
İzin kalmasın, en derin yerinde kalbimin.
Gelme git, dönüşün olmasın bir daha.
​
​Artık sana ait hiçbir iz kalmasın uykularımda;
O son nefesin, o son bakışın çekip gitsin
Ruhumun kuytularından.
Zehirli bir sarmaşık gibi sardın, evet,
Ama köklerini kalbimin toprağından söktüm.
Burası, senin için ebediyen yasak bölge.
​
​Gözlerimden sökülmeli, bir daha hayalin
Bile uğramasın odama.
Ne rüyamda ne de uyanık düşümde
Bir anlık teselli arama gayrımda.
Boşluk kalsın yerinde, acı değil;
Sadece soğuk, büyük bir hiçlik.
Çünkü ben artık yeni bir deniz,
Senin gemilerine kapalı bir limanım.
​
​Kapılar kapalı, mühürlü yollar,
Adın silindi, sesin yasak artık.
Bırakıp git bu yorgun şehri;
Ardında ne bir iz, ne bir yemin kalsın.
Sileceğim adını, en gizli bahçeden bile,
O küçük yerden bile kök salmasın.
Ömrümün o kısmı, koparılmış bir sayfa,
Bir daha bakılmayacak, bulunmayacak.
​
​Ne bir özür dilensin, ne bir açıklama.
Ne de o eski hatalar tekrarlansın yeniden.
Aradığın o eski beni bulamazsın burada;
O, seninle birlikte geçmişte kaldı, gömüldü.
Tüm köprüleri yıktım, suları kuruttum;
Korkuyorum, zira bakışın bulaşıcı.
Kapı eşiğimden dahi geçmesin gölgen,
Yeniden eski acıyı anımsatır diye.
​
​Git, en uzağa, hiç kimsenin bilmediği yere.
Öyle bir kaybol ki, izini dünya kaybetsin.
Bana dair ne varsa, kalbinden çıkarıp at,
Ve bir daha anma adımı ne bir dost meclisinde,
Ne de en zor gecende, yalnız kaldığında.
Bu benim senden son arzum, son yeminim:
Ne dilde ne de ruhta,
Dönüşün olmasın bir daha.