Ben annemi hiç sevmedim
çünkü hiç yoktu o, yaşamamıştı
püsküllü mısır darısıydı saçları
gözleri göğ mavisi...
İçimi titretirdi annemin bakışları
dilimden hiç düşürmezdim adını
ama hiç tadamadım
o sevecen bakışların tadını.
Yumuşacık elleri olurdu annem olsaydı
saçlarımın arasında gezinirdi parmakları
nasıl öperdim kim bilir onları
benim de bir annem olsaydı
annem benim saçlarımı hiç okşamadı.
Ben annemi hayal meyal düşlerim
sanki uzak, çok uzak denizlerden
yapılmış puslu bir cam vardı aramızda
öperdi beni bağrına basıp
aşabilseydi o denizleri
o yüzden öğrenemedim
nasıl bir şeydir annelerin öpüşleri.
Annem beni hiç öpmedi.
Düşlerimde erdim bütün gizlerine
eremediğim bir tek kokusu oldu
anneler nasıl kokar söyler misiniz annesi olanlar
hiç koklayamadım da ben annemi...
Kayıt Tarihi : 20.9.2007 12:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gençliğimde bana öğütler verdi
'Namuslu ol, dürst ol' diye.
Ahmet Ayaz
Ben annemi hayal meyal düşlerim
Sanki uzak, çok uzak denizlerden
yapılmış puslu bir cam vardı aramızda
Öperdi beni bağrına basıp
Aşabilseydi o denizleri
O yüzden öğrenemedim
Nasıl bir şeydir annelerin öpüşleri.
Annem beni hiç öpmedi.
SAYGILARIMLA
MÜNEVVER DÜVER
TÜM YORUMLAR (3)