Ben Anne Olamadım Anne Şiiri - Hülya Göde

Anem; güzel annem,
Bizim için üzülme artık annem.
Bak evlatların büyüdü,hepsinin işi iyi,
Evlendiler,yuvalarında huzurlular,
Çocuklarıyla mutlular..

Çocuklar dedim de anne;
Ben hala anne olamamanın acısıyla yaşıyorum.
Çok şey oldum ama;
anne olamadım annemm...

Bebekler cennet kokularıyla gelirmiş;
Ben henüz dünyaya getiremeden kaybettiğim
Bebeğimin kokusunu bile alamadım anne...

Altı koca yıl oldu bebeciğimi kaybedeli,
Bugün rüyamda gördüm;
Oğlum olmuş anne,
Erkekmiş yitirdiğim bebeğim.

Öyle rahatlatıcı bir ses geldi ki;
Bu senin oğlun,ona sarıl öp,kokla diye.
Yatağıma oturdum,yanıma geldi,
Koynuma bastım onu,
Öptüm kokladım,sıkı sıkı sarıldım yavruma.

Bana konuşmadı ama sımsıcaktı,
Sarıldı,sevgiyle baktı bana..

Uyandığımda oturuyordum anne;
Bu rüya olamaz dedim,
sıcaklığı ve kokusu üzerimdeydi hala anne.
Çok ağladım annem çok.

Bak anneler günü geliyor,
Ben anne olamadım anne
Etrafımdaki çocuklarım sırayla
Anneler günümü kutlayacak
Her birinin tatlı sözleri
Benim yüreğimi parçalayacak.

Doğmamış bebeğimi bugün kaybettim annem;
Bugün hiç gücüm yok;
Bugün çok zayıfım annemm
Bugün güçsüzüm...

hülya göde.