Ben Anlatılmayan Kahramanları Severim

Bana bak çocuk
Ben kaba saba bir adamım
Giydiklerimi bile beğenmez sevdiğim
Nedense ben benzemek isterim meczuplara
Paramparça elbiseler içinde umursamaz gezerken
Çünkü gençken yaşayan bir meczuptu içimde
Ben fikirler ve inançlar arasında kavgalar verirken

Bana bak çocuk
Kitapları yazan düşüncelerdir
Ben düşündüm yaşımda epey gençti
Her düşünceye uğradım sonra her mahallede
Biraz hatıra tuttu sonra gelip ve geçti

Bana bak çocuk
Şairler ölünce doğar şiiri
Senin için değildi kavgam
Sen anla diye düşünmedim ki
Yaşamayı hissetmekti ilgim alakam
Her gün içimden koparken biri

Bana bak çocuk
Kavga verdiğin amacın önüne geçmişse kavgan
Kime vurduğunu bilemiyorsan artık
İdeolojik bir çapraz tankı olmuşsan bir zümrenin
Anlatma bana içindekini/ içindeki kini
Yaşamak var içimde ne davam var ne kavgam

Bana bak çocuk
Ben ne şaraptan alırım ilhamımı
Ne de bir tiyatro verir fikrini insanlığın
Nede özenle yazılmış bir metin
Bin bir kitapla anlayamayacağım şeyleri
Vicdanıma sorarım
Cevabı ondadır
Henüz de kaybetmedim

Bana bak çocuk
Bana anlatma büyüklüğünü dağların
Yıkıcılığını savaşların
İdeolojileri kavgaların sana kalsın
Bir yudum suyu severim
El dokunmamış bir ağacın altında
Manayı bulmuş gibi koşma bana
Okuyup şiirini berduş şairlerin

Bana anlatma çocuk
Ben anlatılmayan kahramanları severim