Ben Anlarım Şiiri - Ayşe Tosun

Ben anlarım

Hüznü,çığlığı,durgunluğu,
Akan suyun dinginliğini,
Ağaçların duruşu,
Sarı, al yaprakları,
Kokusundan anlarım
Sevgi ormanına vardığımı,
Anlarım ya Can…

Şiir dökülüyor hücrelerimden
Seni tanıdığım güne mutluyum ben…
Yüreğinde uyuttun beni ya sen…
El ele düşlerim- ya da omzunda sabahlarım
Sevinçle bir meşe dibinde
Uyanırım gözlerinde,
Sarhoş eder bizi toprağın kokusu,
Çiçekler süsler
Çocuklaşırız, semalara bakarak,

Beni merak etme
Ben alışığım böyle gitmelere
erkek egemeni dediğim Türkiye’de
kadınlar acıya gebe...
kaderleri doğmadan yazılır onların
aydını, okumuşu yazanı
Alt tarafı kadın...
Eksik etek...
erkeklerse efe

sen üzülme ben alışığım böyle bitmelere
elimin kınası kurumadan dalarım..
kara gecelere
mor sabahlarda uyanırım
soğuk esen sese
haykırsam da içim duyar isyanımı
dövünsem de dizlerim hisseder acısını,
yüreğim ağlasa da kadınlığım
duyar yandığımı,
gün bana ben güne
muhtaçsam nafile

ban alışığım böyle düşlere
bir tarafı kar, bir tarafı kardelen
yaşamım benim
aşk çeşmeleri kurumuş
gönül bağlarım dağınık
bağ bozumu ruhum
ben alışığım üşümelere
sonbahardan sonra kışın gelmesine
ben alışığım yağmurdan sonra dirilmeye

03.12.2006 Ayşe TOSUN