Ben Ankara'ya hep bu zamanlar geldim.
Bir şarkı bitimi kadar kısa,
Ama en hüzünlü şarkılar kadar da acıklı.
Yine bir şubat ayıydı
Bu ve bundan önce ki bütün gelişlerim.
Bütün yüzler yabancıydı,
Tanıdık zannettiğim bütün yüzler sahte….
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
