Ben anayım oğul Şiiri - Selahattin Bakır

Sen yaşamın umudu,
Hani geç geldiğinde eve
Sorgulardım ya seni,
Telefonlar olurdu işitme duyumuz.
Endişe ederdim ya,
Ben anayım oğul, ben ana
Tüm ağrılar kaplamıştı bedenimi,
Huzur bulmuştum ya doğduğun da,
Geceleri uyku tutmazdı gözlerimi,
Fırlardım ya yatağımdan,
Binlerce kez dinlerdim solumanı,
Ben anayım oğul, ben ana.
Her ağladığında kopardı yüreğim,
Beklerdim camgüzeli gibi,
Pencere diplerinde,
Gölgelerle boğuşurdum seni görmek uğruna,
Dikeni çıkarırdım parmaklarından,
Acını yüreğimde hissederdim ya,
Ben anayım oğul, ben ana.
Aldırmazdım isyanlarına,
Getirmezdim kılına zarar,
Kendimden dahi sakınırdım ya,
Ben anayım oğul, ben ana.
Hiç beklemedim, senden karşılığını,
Beklemedim ya,
Şimdi derim oğul,
Sen anacığım dersen eğer,
İnan bu söz dünyalara değer.