Ben Anayım Şiiri - Ayşegül Nair

Ben anayım;
Ben anavatan, Anadolu,
Bayrakta yıldız ve de ayım.
Erzurum'da Nene Hatun,
Halide Onbaşı İstanbul'da,
Ben, Türk anasıyım...
Nice kahramanlar doğuran,
Selanik'de Zübeyde Hanım,
Mekke'de hazreti Fatımayım.
Âlemlere rahmet vesilesi;
Âmine Hatun dilinde duâyım.
Ben anayım,
Bu topraklarda yeşerttim;
En taze sevgi tohumlarını...
Ben Yunus Emre, Mevlanayım.
En güzel ünvan benim, en güzel mekan.
Ayaklarım altına serildi,
Cenneti âlâda sarayım.
Ben anayım,
Mayıs çiçekleri bende açar,
Kutlamaya gelirsiniz gözlerim dolar,
Sakın soldurmayın,
Yüreğinizdeki gül, goncayım.
Derin acıları ben yaşarım;
Kızım gelin olur, oğlum asker.
Şehit haberi gelir yıkılmam,
Sabırım, ben gurbetim, sılayım.
Ben anayım,
Ağzında süt, dilinde hece
Uykusuz geçen her gece
Ana dilin ben, elif bâyım.
Ben anayım,
Seviyorsun beni bilirim lakin
Okyanus içinde deniz, kaybolursun.
Benimkinden büyük olamaz sevgin;
Ne vakit ana olursun,
Ancak o zaman anlaşılır payım.
18 Martta Nusret Mayın,
Aşılmaz dağ, geçit vermez Boğaz,
Çanakkale'de Seyit Onbaşıyım.
Ben anayım;
Dünyanın neresine gidersen git,
Değişmez, aynıdır yazgım.
Şiddet, eziyet görürüm,
Pişman olurum ana olduğuma,
Kadınlığıma pişmanım!
Anayım ben, ana, ben anayım !
Varmı bundan daha ötesi?
Başarılı her erkeğin, her evladın
Arkasında Türk anası, ben varım!