Ben anadoluyum Şiiri - Halil Aydın

BEN ANADOLUYUM
Ben köy çocuğuyum
Ben Anadolu yum
Dağlarımın zirvesinde
Taç giymiş karıyım ben
...Çiçekli bayırların
Yemyeşil çayırların
Ortalarında açan menekşelerin
Çiğdemlerin, papatyaların
Geliniyim kızıyım ben
At koşturdum düğünlerin de
Bayramlarında
Güreş tuttum yemyeşil harmanlarında
Yiğitlerin harman olduğu
Anadolu yum ben
Çiçekli bayırlarında
Yemyeşil çayırlarında
Koyun kuzu otlattım
Öğle sıcağında çaya indirip
Hayvanlarını sulayan
Ağaçların koyu gölgesine
Hayvanlarını yatırıp
Sırtımdaki azığı çıkarıp
Bir pınar başına oturup
Soğanına yumruğu vurup
Yumurtasını anasının yazım
Ekmeğinin ortasına yatırıp
Yiyen Anadolu çocuğum ben

Ne çiler çeken
Suyunu taa bağbaşın dan
Çataktan getiren
Kışın o soğukta buram, buram terleyen
Allından terler akan
Gurbetteki çocuklarının
Hasretini çeken
Hasret türküleri dilerinde
Yanık,yanık söyleyen
Çileli Anadolu anasının
Çocuğuyum ben

Gecesini gündüzüne katarak
Çalışan Anadolu insanıyım ben
Soframda tarhana çorbası
Mancar aşı, kuru soğan
Birde anamın yaptığı çörek
Bulabilirsek bunu da eğer
Şükür deyip kalkan,
Yoksa yavan ekmeği
Dürüp büküp yiyen
Anadolu insanıyım ben

Yollarım çamur çatlak
Diz boyuna kadar çamur
Vıcık, vıcık ayaklar
Nezle girip esik olmaz
Hastalık sökellik
Doktoru ilacı
Hiç görmedi benim gözüm
ıhlamur dağ çayı ilacım
hiç of demedi insanım
ben Anadolu yum
Dayandım bütün acılara
Çünkü başka çarem yok
Çok çalışıp çabaladık
Toprağım bir şey vermedi
Kimi zaman sel bastı
Kimi zaman toprağımı alıp götürdü
Kimi zaman dolu vurdu
Allah dan geldi dendi
İneğin cayırlarda, öküzün
Boyunduruk altında öldü
Kader dendi ellerin kolların bağlı
Eyvah dendi

Asker dendi çağrıldın
Yedek dendi çift sürerken
Dur bakalım deyip jandarmalar alıp gitti
Vergi dendi memur geldi
Köy odasını milleti çağırdı
Paraları getirin dendi
Vermesen kazanın tavan
Alıp gidildi devletimiz dendi

Okul yok, suyu yok
Yolu yok doktoru yok
Hastalıklarla baş edilmiyor
Fakirlik diz boyu çaresizlik boyun büküyor
Baktılar olmayacak
Anadolular evlerini köylerini
Onca hatırasını
Anılarını arkadaşlarını
İhtiyar analarını babalarını terk edip
Çekip gurbet ellere gitti
Köyler bomboş
Üç beş hane kalmış
Çoğu yaşlı, hasta
Gurbetteki kızından, oğlundan
Haber bekler yolarını gözler
Ağıtlar söyler, ne diller döker
Gurbettekiler bazen gelir
Bıraktıkları yoktur artık
Gözyaşlarını döker..
Ayrılık hasret için, için insanın içini yakar
İşte bu Anadolu duyun bu insanların feryadını
Durdurun Ey yetkililer bu göz yaşlarını
HALİ L AYDIN(Sizden biri)