Ben Anadoluyum.... Şiiri - Ömer Osman Avcı

Sen;
Sosyetenin cici kızı
Diskoların masa süsü
Davetlerin masal prensesi
Özel okulların sondan birincisi
Villaların tek varisi
Sen anasının kuzususun

Ben;
Elleri nasırlı
Gözleri kanlı
Yüreği yaralı
Ceketi yamalı
Lastik ayakkabılı
Irgat Memo’ nun altıncı çocuğuyum

Sen;
Masanda karides, havyar beğenmezsin
Ben;
Soframda kuru soğana şükrederim

Ayrı dünyaların insanlarıyız seninle
Evet bu doğru
Ama;
Benim aşktan anlamadığımı
Benim sevmeyi bilmediğimi söyleyemezsin
Sen kendine bak kızım!
Senin anladığın
Tele’ vole aşkları
İnan olsa dükkan senin
İşte o da bende yok

Ben Anadolu’ yum kızım!
Ben Ağrı’yım!
Ben Erciyes’im!
Benim yüreğimde
Volkanlar patlar
Benim yüreğimden
Fırat kadar
Benim yüreğimden
Dicle kadar
Sevgiler akar
Benim yüreğimdeki deli dalgalar
Senin o kocaman dünyanı yıkar

Senin içini sızlatanlar
Tolga’nın mercedesi
Emel’in süs köpeği
Okan’ın katı
Tanju’nun yatı
Ve…
Bir sonraki yılın kürk modası

Banim içimi sızlatanlar
Ekmek bulamayan aç insanlar
Sokakların kirlettiği sokak çocukları
Zilan bacıma biçilen başlık parası
Törelerin kestiği bıçak yarası
Emekli Ahmet beyin ödeyemediği ev kirası
Dul Fatma teyzenin geçim sıkıntısı
Genç kızlarımızın düşürüldüğü fuhuş bataklığı
Memed’ ime sıkılan hain kurşunlar
Ve… şehit analarımızın gözyaşları

Bak bu doğru
Ben anlamam poptan, cazdan
Rumbadan, valsdan
Benim;
Türkülerim var
Edirne’den Kars’tan

Hoyratlarım var
Ağıtlarım var
Urfa’dan
Halaylarım var Diyarbakır’dan
Barlarım var Erzurum’dan

Kemençelerim Rize’den
Cüralarım Denizli’den
Bozlaklarım Kırşehir’den
Kaşık oyunlarım Silifke’den

Ben bir garip Orhan Veli’yim
Gözleri kapalı, İstanbul’u düşünürüm
Ben Cahit Sıtkı’yım
Yolun yarısını iyi bilirim
Ben Yunus’um
Yaratılanı hoş görürüm
Ben Mevlana’yım
Olduğum gibi görünürüm
Ben Koca Veysel’im
Kara toprağa yarim derim
Ve…
Onun bağrına
Şerefimle, gururumla gömülürüm

Beni sen anlayamazsın
Ben!
Anadolu’yum…
Ben Anadolu’yum…