Ben Anadoluyum-1 Şiiri - Faruk Gökbulut

Atom gülleri dolgun açar benim diyarımda
Zulamda sakladığım yitik sevdalarım var
Ferhat'tan Kerem'den, Mecnun'dan beri yaşanan
Gün olur dağları deler,
Gün olur çöllerde yanar benim sevdam.
Sevdalar..
Kaf Dağı'nın ardında kendini saklar
Ve parlaktır Anka'nın kanadındaki tüyler kadar
Toroslar'ın tepesindeki karlar gibi apak
Sevdalar...

Sonra Pir Sultan Abdallarım vardır
Türküler dolusu bana hasret
Türküler dolusu bana yanan.
Bektaşî diyarından eser gelir kokusu
Mahsûni Şerif'imin yanık dilinde anlatırım
Bir kuru soğana muhtaç olan yiğidi
Bir de Mevlana'm var benim
Bağrını açar gel çağrısına icabet edene
Ne babayiğitler saklıdır sinemde
Adı bilineni, bilinmeyeni...
Uzak diyarlara gidip de gelmeyeni.
Yunus'un dilinde bulurum kendimi
Özü kadar saf, özü kadar arı
Anlatır bende var olan en kuytu diyarı..

Aşık Veysel bende bulmuş dostluğun ta kendisini
Sadık yarim demiş, kadrimi kıymetimi bilmiş.
Ekmeğimden suyumdan, taşımdan toprağımdan..
Her şeyden aziz tutmuş bana olan hasretini.
Sineme kök salan çınarsın demiş.
Kırşehir civarında tüter ocağım.
Neşet Ertaş sesinde buğulanırım
''Al yazmalı yarim giymiş entarisini,
Peşinde gezdirir yiğidin birisini''

Bir de badem gözlü, güleç yüzlü kadınlarım var
Bağda bahçede, tarlada çalışan.
Kiminin elleri çatlak, dudakları kurak
Kimisi taylar gibi kıvrak mı kıvrak.
Hele genç kızlarım!
Buğday tenli, saçları başak örmeli..
Yürüyüşü endamlıdır, cilveli mi cilveli..

Ben buyum işte ben buyum
Bağrında fakirler doyuran
En güzel Türkülerle nağmeleri duyuran
Pir Sultan'dan Mevlana'ya
Aşık Veysel'den Mahsûni Şerif'e
Oradan da Neşet Ertaş'a kadar uzanan
BEN ANADOLUYUM...

23 ARALIK 2002
Saat: 02:20
Ş.URFA