Ben Anadolu'yum Şiiri - Yavuz Değirmenci

Ben Anadolu’yum,ben Anadolu
Ellerim nasırlı,yüreğim dolu

Tanır beni toprak,tanır çilesi
Yaylasın da sümbül,gülü lalesi

Tanır Ağustos’ta kavrulmuş tenim
Tanır üzerimde yırtılmış yenim

Alnımda çizgiler, derin elemdir
Gözlerim de halka ömre bedeldir

Yıpranmış dizlerim kalkmaz secdeden
Duadır sözlerim,dildir vecdeden

Dedeyim hu deyip saza vururum
Erenler cemin de samah dururum

Mevlana’yım Hak’ka gönül vermişim
Tennüreyle sema dönen dervişim

Katibim seslenir alaturkayla,
Ses verir Üsküdar tatlı sedayla.

Kemençenin coşkun gaydalarında
Horonlar teperim yaylalarında

Ağrı’yım hiç bitmez görkemli halim
Yemyeşil Toros’um,cennet misalim

Palandöken’ler de bembeyaz karım
Sümmani,Emrah’la artar efkârım

Zihni’yi söylerim viran Bayburt’tan
Hüzne salar maya duysam Harput'tan

Coştum Bar başında,elimde mendil
Yürek yakar ‘’Çayda çıra’’m da kandil

Gürün şalı urbam, belim de hançer,
Tarihi peşine takıp sürükler.

Gurbetin hançeri sineme vurur
Hasret dolu heybem, omzumda durur

Doksan üç harbinde Moskof’a karşı
Aziziye şahit,inlettim arşı…

Sarıkamış tipi bir can pazarı
Dağı,taşı doldu şehit mezarı

Yunan’lıyı yere seren zeybeğim
İzmir dağların da özgür bebeğim

Çanakkale, Dumlupınar, Sakarya 

Şehit kanı oluk-oluk akar ya

Kemal Paşa’m ufuklardan bakıyor 
Türk gençliği ona selam çakıyor

Kükreyip de yedi düvele karşı
Tarihe yazdırdık istiklal marşı

Çağ kapatıp çağ açmıştı atamız

Hep yukarı yükselmeli çıtamız

Değirmenci sevgi salsın dilimiz
İlim olsun,irfan olsun yolumuz