Ben Anadolu toprağının bir İnciri.
Kırmışım pırangayı, zinciri.
Köklerim zalimlerin ocağındadır.
Durma topla, meyvalarım kucağımda.
Ye yiyebildiğince hepside tatlı ve tazedir.
Yapraklarım filde kulak, Akdeniz sıcağında yeşil birer yelpaze.
Dallarımı kırsalar, kabuklarım kanar,
Sütüm akar bembeyaz, merhem olur geçmez yaralara,
Gaz döküp, kibrit çakarlar.
Cayır cayır yanarım, ölürümde,
Küllerimden yine çıkarım.
Ben Anadolu toprağının bir İncir'i.
Kesseler gövdemi dibinden, yanardağ olur patlarım.
Yüzyıllarca yaşarım ve ölümsüzlüğü ispatlarım.
Köklerimle yutarım kayaları, sütunları.
Kapatırım esrarı, sırları, kusurları.
Aklının alamayacağı yerlerden filizlenir
Kayaları kemirir,
Sarayları, kaleleri, surları yıkarım.
Ben Anadolu toprağının bir İnciri.
Kırmışım pırangayı, zinciri.
Bekir Dalkıç
Kayıt Tarihi : 2.3.2018 00:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!