Ben Anadolu Çocuğu Şiiri - İhsan Kurt

Yaylalarında camız çimdirdim,
Kuzuları yaydım bayırlarında
Daha şuncacıkken
Ellerimde meşeden değnek
Anamın dokuduğu azık çantası sırtımda
Yemeğim soğan ekmek
Buz gibi pınar başlarında.

Ben Anadolu çocuğu
Aha şuncacıkken tırmık çektim
Deste edip, yığın yığdım tarlalarında
Ayaklarıma diken battı, anız battı
Aldırmadım,
Aldırmadım yanıp kavrulduğuma.

Mevsimlerin yazında yanıp,
Düven sürdüm güzünde.
Boyumdan uzun dirgen ellerimde
Boyumdan fazla yük sırtımda
Koşuşturdum öteye beriye
Yorulmadım,
Aldırmadım böyle olduğuna.

Kışın ninemin masallarını dinledim
Gerçeklerini de...
Hıncı vardı
Söz ederdi seferberlik yıllarından
Gavurun gavurluğundan
Talanından, yıkışından
Yeni anlıyorum ne anlattığını

Dedem gazi
Kırk yerinden yaralı dedem
Anılarıyla büyüdüm
Ta o yaştan bu yana
Çocukluğumu savaşlarına kattı
Nasıl büyümez kinim
Moskofuna, Yunanına.

Ben Anadolu çocuğu
Hırçın büyüdüm, sert büyüdüm
Her şeyi ile Türk büyüdüm
Batıyı soksalar kafama
Doğusunu, kuzeyini sırtıma yükleseler
Ne kuzey rüzgârları sürükler
Ne batı meltemi
Ağırlığımı koymuşum bir kere!
(Şubat, 1975)