Ben Anadolu Şiiri - Mehmet Çetinkaya

Toprağım kıraçtı.
İnsanlarım açtı.
Aşıklarım sevdaya muhtaçtı.
Yeşerdim çiçek açtım.
Kırları ovaları sevda evi yaptım.
İnsanlarımı yedirdim, giydirdim.
Bağrımı açtım sevgiye doyurdum.
Bekliyorum, hep aynı sevgiyle,
Gelen doysun, sevsin diye.
Kimi nankör çıktı, kimi sevdalı.
Nankörüme küsmedim.
Sevdalıma yüz vermedim.
Azgınlaşmasın, şımarmasın diye.
Aşıklarımı bağrıma bastım.
Sevdalılarımı el üstünde tuttum.
Nankörümü okulumda okuttum.
Belki yar olur diye.
Aşıklarım ve sevdalılarım, sevgime geldi.
Nankörlerim anlamak için asırları bekledi.
Ve bekleyecekler.
Ey insanlar! Ben Anadolu’yum.
Açtım kucağımı, bekliyorum.
Elinde kınası gözünde sürmesi.
Gel seveyim, iste vereyim.
Tüm sevgilerimi ve aşklarımı.

(18.06.2000)