Ben Anadolu Şiiri - Özlenen Deniz İnanç

Ben,
Ben; kadınım,
ezilmiş, dövülmüş, sövülmüş,
ana olmuş, yar olmuş.
Ben; çocuğum yeni doğmuş,
henüz okula gitmeyen
ve belki de gidemeyecek olan.
Ben; işçiyim,
emeği ve ekmeği çalınmış olan.
Ben; öğretmenim,
ilim ahlâk, edeb öğretmek isteyen.
Ben; Çukurova sıcağında kavrulmuş,
Karadeniz yağmurlarıyla ıslanmış,
Buğday kokmuş, çay kokmuş,
çiftçiyim ben.
Ben; yanan orman,
Ben; içi oyulan dağ,
Ben; toprak,
Ben; Anadolu
İşte ben.
Izdıramı var mı anlayan?
Uzattım elimi
bekliyorum.
Tut elimden,
Tut çıkar beni karanlıklardan.

26.07.2006/Antalya