Ben Almayayım Şiiri - Nurten Altınok

Soğuk bir nefes midir ensemizde hissettiğimiz
Diken diken ürpermesi midir tenimizin
Geçse de yıllar benimseyemediğimiz
İçimizden atamadığımız bir korku mudur ölüm

Kopup gitmek midir bilinmeze
Karanlıkta yalnızlığın sonsuzluğumudur
Suskunluğumudur dillerin lal ötesi
Gözlerin kararması mıdır ışıkların donduğu

Hiç birine yılgın değil içimdeki korku
Toprak üstü severim çiçeği koklamayı

Gideceksem severim güllü dikenli yolları
Göreceksem yeşil ormanı
Nöbet beklemeyi değil selvi altı

Ağlayamaz ölüler
Sevemez
Sevilemez
Gülemez
Günah işleyemez boyunu aşan
Acıkınca bir duru suya ekmek bile çalamaz
Bir çalar saatleri yoktur
Babah koşturmaya uyandıracak
Cebinde bir hapı ağrısını unutacak
Hesap kitap istemez
Ay sonunu getirecek

Gecekonduları yıkılamaz
Karakışın ayaz gecelerinde
Lodosları olamaz
Bir kömür sobasının geri tepen isinde
Halay çekemezler
Davul zurna eşliğinde
Oturup ağlayamazlar
Yağmayan yağmura bereket niyetine
Ninniler söyleyemezler
Sallanmayan beşiğe
Ve ağaçları ve böcekleri ve çiçekleri
Bulutları ayı güneşi kayan yıldızları
Seyredemezler
Ufuk çizgisinde

Bırakın beni ağlayayım
Bırakın seveyim
Bırakın konuşayım
Yazayım, haykırayım

Ölüm bir huzur ise sunulan
Bize altın sinide
Bırakın beni ne olur
Bırakın
Ben almayayım...