sen hiç ıssız,soğuk,ürkek bir gecenin koynunda,
uykusuzlukla boğuşmak zorunda kaldın mı....?
boğazına imkansızlığın düğümleri çöreklenirken,
nefes almaya çalıştıkça acıyan yanlarından utandın mı...?
kim sorsa "mutluyum" diyen dillerini bir kelamda kesmek isteyip,
her seferinde "ya dönerse,nasıl söylerim seni hala çok seviyorum"lara takıldın mı.?
sessiz çığlıklarında binlerce volkanlar patlatıp,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?