Ben Aklımı Leyla Diye Bozmuşum

Bir karanlık sokaktan elinde çantası
Çanta içinde saklı olan usturası
Bulunan fahişeler anlar beni
Ben acılı lahmacunların tatını bilmem
Her günüm simit çimen ekmeklerle
Günü gün eden biçareler anlar beni
Gün ışığına gebe
Neden geceye özlem duymasın
Bir kardelen soluyorsa çamurda
Neden feryat edemiyorum ben
Bir göl kenarında çimen ekmek yemek
Suya inen martıları seyretmek
Neyin nesi bu söyle ey deli yürek
Bak balıkçılar sefere çıkmış
Herkez bir lokma ekmek peşinde
Gün eğildi göle ne diye inatsın
Ölüm kapını çalmakta ne diye oynaştasın
Karanlık gecelerin mecnunuyum ben
Geceleyin Leylamı aranır ey deli gönlüm
Yoksa maziyimi yaşamak istersin
Ben aklımı Leyla ile bozmuşum
İşte ben bu ıssız sokakların mecnunuyum
Taş atmakla sular aşınmaz
Bu inatla bu gönül bilki uslanmaz
Bilmem kimi arar bu biçare gönlüm
Ne anlamı varki solduktan sonra o gülüm