Ben Ağlardım Şiiri - İbrahim Emre Sarıaslan

Ben ağlardım da, memleket karalar bağlardı
Dururdum belki dik ama, bu acı elimi bağlardı
Toprağım ölmüş, bacam sönmüş de buna ağlardım
Üç beş kuruş uğruna, aç yatan kuzucuklara ağlardım.

Ağlardım da bu memlekette genç olmaya ağlardım
Ağlardım geceleri hesap yapan kocaman çocuklara ağlardım
Markette, çocuk mamalarına takılan zincirlere ağlardım da
Turgutlu’da yanan evlerin, vefasına ağlardım.

Ağlardım Alaşehir yolunda memeleri kesilmiş dilsiz kıza
Bunca cefanın ve çilenin, yok oluşuna ağlardım
Bursa’da Hatice Nine’nin sevdasına ağlardım da,
Şehide kelle diyenleri görünce, ninemin çektiği çileye ağlardım.

Ata’mın yaptığına yine hayrandım da, ona sarhoş diyenlere ağlardım.
Biri bin yapıp sunan bu milletin, ben anca, torunlarına ağlardım.
Kan döktüğümüz topraktan, parayla caydığımıza ağlardım da,
Bastığın o toprak senin değil, can veren yiğitlerin, analarına ağlardım

Şimdi sosyete karıların elinin kirine, ben en çok Hâlîde’ye ağlardım.
Bilirdim sevdamız memleket belki ama, memleketimin yok oluşuna ağlardım
Manisa’da kendi mezarını kazan koca çınarlara ağlardım da,
Memleketi bize mezar eden, dahilî ve haricî, bedhahlara ağlardım.