Kışımız oldun Ağustos
Toprak kurudu
Dudak çatladı
Ölüm beklemedi akşamı
Aldın elimden babamı
Anam ağladı
Bacım ağladı
Dalda kuş ağladı...
Bulutlar gözyaşı yağdı
Irmaklar hasret aktı..
İki katlı sarı evde
Beş çocuk yetim kaldı
balığa gidipte dönmedin sandı
Anamın gözü camda kaldı
Akşam sofrada ,kimse yerine oturamadı
Yastığın ağladı
Şapkan ağladı
Duvarda asılı tesbihin ağladı.
Boş kasa yüklediğimiz ulusta
Seni bekleyen bir çocuk kaldı....
Güz geldi geçti
İçimizde hep kış vardı
Sürüldü tarlalar
ekildi ekinler
Baktıkça bastığın yerlere
İçimizde büyüyen yokluğun kaldı
Traktör ağladı
Pulluk ağladı
kapıda asılı ceket ağladı...
Bayramlar geldi geçti
Tatsız tuzsuz
Lokmalar düğümlendi
Gözlerde yaş vardı
Yokluğuna kimse alışamadı
Çayırlar büyüdü
Biçildi otlar
Yola düştü ot yüklü kamyonlar
Akla geldikçe anılar
Kamyon ağladı
Yollar ağladı
Balya balya otlar ağladı ...
Yaz geldi
Yürekler ısınmadı
Harmanlar kalktı
Irmak kıyısında bostanlar sulandı
Karacakayada Hamzalı’da bir namın vardı
kesildi kavunlar
yüklendi motorlar
çekilen çileler yanımıza kar kaldı
kavun ağladı
kantar ağladı
motorcu sadik ağladı ...
Ben ağladım...
Mehmet Ali Ortakcı
Kayıt Tarihi : 9.12.2023 20:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölüm adın kalleş olsun .2020
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!