Ben Afatlarım. Şiiri - Mehmet Emin Barslan

Bizlere danışmadan,
mahallemizin adını Afatlar koydular.
Bu isim kişilik ve karekterimize,
uyduğu ve uyum sağladığı için,
Afatlar ismini çok sevdik
Hemen benimsedik
Kültürlü olmak,
Medeni olmak,
Güzelde kekem.
Kültür kelimemesine ne alışabildik,
Nede sevdik,
Evrak harici bu kelimeyi ne kulandık,
Nede hatırladık,
Resmi işlerde hangi mahalledesiniz
Diye sorduklarında,
Gururlu bir şekilde Afatlardanız abe,
Pardon abe,
sen defterine yine kültür yaz,
Yüreğimizdeki Afatlar sevgisini
söküp atamasın ya
Şimdi bakmayın öyle boynu bükük olduğuna,
Qıj Afatun, Sewır Afatun, Qene Afatun
Çolig'de büyük bir ayrıcalıkdı.
Herkes bizlerin karşılıksız sevgisine,
Birlik ve beraberliğimize,
Gıpta ile bakardı.
Çünkü o zaman ne puştlar
nede puştluk vardı kekem.
Uzuvlarımızdan parçalar kopardılar,
O unutulmaz sokak düğünlerimizi,
Örf adet ve geleneklerimizi,
geçmişimizi,
Mahlem Afatlar yıkıp yok ettiler kekem
Depremden sonra, Aşağı Çarşılı
Yiğit, özü ve sözü doğru,
Civan perver insanların küllerinden doğmuş,
Aynı değer ve kişilik özelliklerine sahip,
Aynı acıyı ve sevinci paylaşan,
Birbirlerinin dertleriyle derlenen,
Birbirlerinin sevinciyle sevinen,
Kişilerin toplandığı yer,
Başka mahleden,
izinsiz gelip girilmediği yer Afatlarım
Başın hep dik olsun.
Barındırdığın o muhteşem insanları,
Yaşanan sevdaları o güzellikleri,
Acı ve sevinçlerini artık geri getiremem.
Ama avazım çıktığı kadar, haykırarak seni anlatacağım.
Çünkü ne sen benden ayrı oldun.
Nede ben senden ayrı oldum.
Çünkü ben herşeyimle damarlarımdan akan kanımla Ben AFATLARIM.