Önce kulağıma yanlış seslendiler adımı koyarken,
Ezan yanlış okundu, temenni kötü, ses güzel olsada,
Bir garip çocuktum hep, hüzünlü ama yüzü güleç,
Göstermezdim acılarımı, tombul yanaklarımda...
Ergenlik vede gençlik yılları başladı, çaktırmadan,
İsyanı tanıdım, başkaldırıyı ama hüznümü kaybetmeden,
O hep içimde, o her an yanımda vefalı bir dost oldu,
Terketmedi beni, nice dostlar saklansada ayrılmadan...
Hüzün ekmek hüzün su, hüzün aşk, hüzün yaşam oldu,
Erkekler ağlamaza karşı çıktı hep, nemli gözlerimle,
Bırakmak yok, gidemezsine hep boyun eğdim sadakatle,
Niye bu kadar hüzün? niye bu? BEN ADAM OLMAM...
Bayram KARAALİ
14.02.2002
Kayıt Tarihi : 8.3.2002 03:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!