Ben adam olamadım Şiiri - Metin Şaşmaz

Affet anne
Ben adam olamadım
Hangi yola girdiysem çıkmaz çıktı önüme
Kahrın damgası vuruldu her bir günüme
Cebelleşip durdum hep dertle elemle
Süründüm yıllar yılı dile gilmez çilemle
Güzel olan ne varsa benden selamı kesti
Bahtımda hep çirkinliğin tufanı esti
Yanlış yollarda kırıldı
Ömrümle testi

Kime yar yaren dost desem
Açıkçası kazığını yedim bayağı
Tek kuruşluk dolmadıki doğruya ömür kesem
Eksik olmadı sırtımdan felek dayağı

Affet anne
Ben adam olamadım
Sineme sayısız oklar saplanmış
Dört bir yanım çaresizlik,olumsuzluk kaplanmış
Biliyorum şansım yok dönmeye geri
Bir ilahi yazgımıdır yoksa alnımda
Çektiğim bu cehennem çocukluğumdan beri
Kaç vakit kaldı bilmem
Musallada ruhuma okunacak selaya
Hep benmi çatacağım
Hep benmi anne
Envai türlü çetin belaya
Nasıl bir kaderle yaratmışsa yaradan
Bir türlü gülmedi yüzüm
Çocukluk gençlik derken yıllar geçti aradan
Ne çıkar dönüp maziye baksam
Yaşanmadan boşa geçen
Kahır dolu yıllara ağıtlar yaksam

Affet anne
Ben adam olamadım
Adam gibi adam olurdum olmasına
Beni adam edecek yol bulamadım