Nedense sadece şiirlerimde nefes alabildiğimi fark ettim.
Şiirlerim neyi anlatıyorsa işte ben o haldeyim.
Bazen dizeler yanıltmasın sizi umutlu bakışlarla.
Karadır gözlerimin benliği...
Umudum pek yoktur deryaların sükûnetinde.
Acılar benim kaderimdir.
Adımımı nereye atsam beraberimdedir
Bir çanta gibi ellerimde.
Viranem soğuktur.
İçi hüzün doludur.
Yalnızlığı tercih eder.
Sert esen rüzgârların eziyeti
Zaman zaman yakar yüreğimi.
İyileşmeyi bekleyen martılarım da vardır.
Her gün gözyaşı dökerler ayrı kaldığı denizin mavisine.
İlacı yoktur yaralarının
Çünkü yüreğimin kanıdır damarlarımda akan.
Dostum yok
Derdimi paylaşayım.
Bir sevdiğim yok
Başımı omzuna koyup ağlayayım.
Gündüzüm hep karanlıktır.
Gecelerim ayazdır gözlerimde.
Titresem de
Yüreğimi ısıtan bir el yoktur viranemde.
Sokak lambaları yansa da etrafımda,
Sönüktür aslında gözlerimin baharına.
Semalar ağlasa da durumuma.
Bir çare yok derdimin azabına…
Kayıt Tarihi : 28.12.2012 18:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/28/ben-947.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!