Ben Şiiri - Feyzullah Evcil

Karanlığımın imdadına su yetişti.
Kurumuştum.
Birazda bahar aldım.
Sıcaklıklarla kendime gelmeye başladım.
Toprakta şiirlerim büyümeye başladı.
Ama zindan karasından,
Gün yüzüne çıkmak istedim.
Bir ressamın çizdiği grafik ile şekillenmeye başladım.
Sonra korktum gün ışıgından.
Yavaş yavaş kokrma dedim kendime.
Kırılmaya alışacaksın..
Pervanede.
Sonra sert esen rüzgarlarla arkadaş olacaksın.
Bazen güneş yakacak seni bir kara sevdalı gibi.
Bazende sana ninni söyliyecek gece.
Yavaş yavaş sana arkadaşlar gelecek.
Yüzlerce.
Başaklar gibi bazıları boş olacak.
Terkedecekler seni onlar kendiliğinden.
Yanında yeni arkadaşlar belirecek dolu daneli.
Bir sahil poyarazı esecek.
Yaklaştıracak seni.
Ve sonra seveceksin.
Ama bir tanesini.
Ben olacak içinde.
Benin içinde bir ben.
Ölesiye dek.

27 haziran çarşamba
2012:
12:10