Ben Şiiri - Zekeriye Tek

Ben güneşin yaktığı henüz bir damla yaş.
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…
Ben aklın mantığa kurduğu hesapsız savaş.
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…

Ben bir sürgün rıhtımında yolcuyum yabancı.
Ben yılları yalancı, kendi derdine hancı…
Ben hayalde gerçek arayan garip kemancı…
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…

Ben sonbahar rüzgarı; ağır, nazenin, sarhoş…
Ben hasretin kırağı; taze, ince, başıboş…
Ben kutuplar kadar soğuk, ayrı, tuhaf, hoş…
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…

Ben acıya müptela bir bedene hapsolmuş.
Ben yelkovan akrebin yağmurunda kaybolmuş.
Ben küskün kelepçe, hep darmadağın solmuş.
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…

Ben siyah, simsiyah karanlık ve kan kırmızı,
Ben yolunu kaybetmiş dertli kutup yıldızı…
Ben güle doymayan avare gönül hırsızı…
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…

Ben bulanık boz, ben öfkeli beste, kızıl tunç.
Ben yaralı güvercin, boynu bükük kırlangıç…
Ben kınında zamansız eskiyen paslı kılıç…
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız arkadaş…

Ben kalbi elinde mağlup yorgun bir karınca…
Ben gece tutsağı akşam güneşi sarınca…
Ben serseri budala Kurşun hedefe varınca.
Ben umutsuz düşünceli hep yalnız kalınca…

Ben başak tanesi, körebe oynayan böcek…
Ben baharda yeşeren çiçek, hırçın kelebek...
Ben daha gülmeyi bilmeyen ağlayan bebek…
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız, bir ve tek…

Ben harabe kent; firari, uykusuz hezeyan…
Ben bülbülün sesinde ilk aşkım ilk heyecan.
Ben yanık gül tutsağı, ilk çiğ tanesi ve kan.
Ben umutsuz düşünceli ve yalnız aşiyan…

03.10.2006 düz:03.12.2006
311 kd.
Zekeriye Tek
Gökçeada