Ben Şiiri - Şahin Yenilmez

Acısını süpürüyordu her sabah güneş doğarken
Ve havanın hep güneşli olmasını diliyordu Tanrı’dan
Yağmurlar yağardı penceresine bazen
Ağlamaya başlardı,
Yalan söylemeyi beceremese de
Kendi kendini kandırmayı başarmıştır hep,
Karanlıklar ölüm geliyordu ona
Ve hep aydınlık istiyordu,
Sılasında bir sevginin yaşayıp gitti ömrü boyunca
Hep bir umudu vardı sarılmak için hayata
Bazen gördüğü bir rüya
Bazen öten bir kuş
Bazende resimlerine bakardı sevdiği kızın
Bakardı ama aslında bu daha da çok koyardı ona
Ölümsüzleşmiş resimler elindeydi ama
Koskoca bir sevgi öldü umut yolunda.
Ve hiçbir zaman seni seviyorum diyemedi kıza
O kızın hasretinde kız onun sevgisinden habersiz belkide
Geçip gitti yıllar sessizce
O yeşil gözler sürekli ela gözlerin hapisinde.
Acısını süpürüyordu her sabah güneş doğarken
Ama artık eski güzel günlerin tebessümü kalmamıştı gözlerde,
Umutları yangın merdiveninden kaçar gibi gözlerinden dökülse de
Gönlü sevgi dolu olacaktır her zaman.
Ve öyle bir gün gelecek ki uçurumdan atar gibi atacak acıyı sırtından.
Anlatmayı beceremese de insanlara bazı şeyleri
Eğer anlaşılmak istenseydi anlaşılırdı gözlerinden
Gözleri ela yüreği sevgi dolu olan ben.