Artık günü güneşi unutmuş ben,
Kırık bir vazonun içinde soldu şakayıklarım,
Zorlanmış bitkin,
Kıymet bilmeyen ellerde alkole bulanmış aşklar.
Benim de aşkım.
Sarhoş etmez bu şarap insanı,
Öldürmez de.
Her şeye rağmen yeter mislere karıştığım zaman,
Onu hatırlatmaya.
Ama neye sızlıyor yalnız yüreğim,
Bilir misin?
Senden habersiz kurulan hayallere.
Habersiz olduğuna mı yanmalı,
Hayırsız olduğuna mı?
Garip bir ince saz çalıyor martılar,
Senden, benden
Hatta bizden çok uzaklarda,
Acı tadında kanatıyor duygularımı.
Ne çaresiz bir aşk bu,
İçimde kavgaya tutuşan,
Ya da tutuşturan kuşları,
Biri sen, biri ben
Ama biz çoktan bıraktık onları,
Tek kişilik yaşıyoruz hayatı,
Hayat hayat olmaktan çıkıyor ya böyle
İnan ki daha mutlu insan kendiyle.S.S.T.
Kayıt Tarihi : 13.1.2012 21:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sema Sabuncu Terzi](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/13/ben-878.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!