Ben! ! ! Şiiri - Behçet Elcik

Kör kuyuydu, yusufun atıldığı.
Rahmetten eser kalmamıştı kalplerde,
Rahmana rağmen, Rahmetsiz insan.
Cehennende azab seselerin.

Canlarıydı Yusufun, zebanileri.
ihmalden uzak, ihanet sesleri.
sessiz ihanet, uyku gibi.
sardımı bedeni, bırakmaz uyutmadan ebedi.

Düşmanıydı Ademin, cennet komşusu,
Bilmedi, o ki şeytanını kusana dek.
Ama aşıktı aslında, Ademe.
Bakmaya doyamazdı, hain dost.

Aşkıydı, Yusuf’u zındana atan,
Aslında Yusuf canıydı onun.
Her kamçı yüreğini delen.
ben idi, zulmeden.

Her, felaketin kaynağı, ben.
Her zalimin kapıldığı, ben.
Her hainin aldandığı, ben.
Benlik,Rahmana has, taşıyamaz insan.

Ey, ben, erittim seni,
İlahi divanda yok ettim seni,
Senden sığındım, Rahmana,
Ey,ben, karşında biz varız,artık hepimiz.