Ben Şiiri - Bayram Tunca

Benlikten Allaah’a sığınırım
Ben neyim ki benlik edeyim
Dün neysem, bugün de oyum
Yarın da değişmez hiç huyum

Gariplerden, garip bir kulum
Hak yoludur, her daim yolum
Kozan Yörüğüdür esas soyum
Her adem gibi ölümdür sonum

Dünya han, ben bir yolcuyum
Sayılsam, bilmem kaçıncıyım
Ben ne ilk, ne de sonuncuyum
Ondan gelip, O’na dönücüyüm

Görmedim anadan babadan sefa
Görmedim, bazı dostlardan vefa
Çok çektim, macir kızından cefa
Anlıma yazılmış, bu yazı bir defa

Anlatamadım derdimi hiç kimseye
Yetişemedim gözyaşlarımı silmeye
Öğretemedim kadir kıymet bilmeye
Cesaret edemedim bırakıp gitmeye

Ben o vefasıza, ne çok diller döktüm
Anlatabilmek için ne çok kök söktüm
Çaresizliğimden, kaç kez diz çöktüm
Anlatamadım içimi Rabbime döktüm

Saçlarımdan önce sakalıma ak düştü
Ne edem, benim bahtıma da o düştü
Bir zaman şair Bayram da bir güçtü
Bak bugün yaşlanıp ele ayağa düştü

Anam yok ki derdimi ona anlatayım
Babam yok ki halimi ona arzedeyim
Derdim çoktur hangisini dayanayım
Vefasız dost çok hangisine inanayım
B. TUNCA/20.09.2000-16.35