Ben Şiiri - Hdeniz Hatipoglu

Hüzün hoşuma gider benim
Nereye baksam
Ne düşünsem
Hep hüzün vardır içimde bitmeyen
…
Şarkılarla ağlar, onlara sarılır uyurum..
Ulaşılmazlığı severim hep.
O yüzdendir, hüznüm
Kahkahalarımın ardında hep hüzün vardır.
Onu kimselere göstermem
Niye göstereyim ki zaten!
…
Acıyı severim tatlı gibi
Hayatımı anlamlandırır
Severim ağlarken gülmeyi
Belki daha kolaydır yaşamak
Haksızlıklara tükürmek belki de…
…
Melankolik düşlerim
Kavuşmayan melodilerim
Hep bu hüznümdendir
….
Uzaklaştırırım hayatımdan;
Hüznü anlamayanları.
Özlerim ama gidemem
Sanki büyü bozulur gibi
Kavuşmayı hiç istemem
..
Belki beni anlatamam
Çayın yanındaki simit gibi
Bazen bir martıda bulurum kendimi
Nereye baksam heveslenirim
Hayranlıktan gözlerim dalar gider
Bu topraklarda olmanın mutluluğu sarar her yanımı
Silerim üstüme yapışmış tozları
Yeniden doğarım her ağlayışta.
Can atan kalbimi hissedişte
Acaba ne zaman diye sorarım
Ne zamandır ayrılık diye…

Denize atılan her taşın hesabını sorarım
Ama sebebini hiç öğrenemem
Terk etmelerim vardır benim
Hiç kopamadıklarım kadar
Hissedişlerimin aynası kendim
Kalbimin atışıdır yaşamım
Ne sırdandır ne de kolaydan.

deniz
2009 aralık