Ben Şiiri - Şenay Erdoğan

1952 yılının ilkbaharında,
6 masıs gecesi,
Dünyaya merhaba demişim.
Annemin söyledğine göre,
Çok kolay olmuş dünyaya gelişim.
Ben 4-5 yaşlarında kendimi tanıdım.
Uzun yıllar bir bir geçti,
Hiç akkama bakmadım.
Bazen talihsizlikler her nedense hep beni buldu.
Allah bu dünyayı, banada böyle sundu.
Hayatın düz yolları dururken,
Yokuşlar bana kaldı.
Hep incindim, yıprandım, Acıdan içim yandı.
Bekliyorum güzel günlerin gelmesini.
Bu aciların bir gün sona ermesini.
Beni hayata bağlayan bazı istisnalar,
Bırakın gitsin, gittiği yere kadar.
Biliyorum pencereme bir gün güneş doğacak.
Hem içimi ısıtıp hemde aydınlatacak.
Yaşamak budur işte,
Hayallerde sınır olmaz.
Bu dünya fani demişler,
Kimseye kalmaz.