Ben Şiiri - Merve Vural

Bir tükenmişliktir damarlarımızda hiç tükenmeyen,
Erken bir bitiş tüm geç kalınmışlıklarımıza dair…
Bir boşvermişliktir bizi işlerimizden alıkoyan.
Tuhaf bir kayboluş ve
Seni hatırlamama yeten derin bir serzeniş var.
Bütün hislerimi zedeleyen ve erteleyen tüm isteklerimi
Bir 'sen' var.
Denizaşırı ülkelerin bile
Aramızdaki mesafenin tarifine yetemediği
Bir soğukluk var içimde.
Nasıl desem; bildik bir bıkkınlık…
Aşina olunan tanıdık bir yüz misali her yerde karşıma çıkan,
Solgun yüzün gibi pişmanlıklarım var adımbaşı
Ve şimdi önümde,
Tüm saatlerin sana kaldığı yerde,
Sen bin birinci rüyanı görürken
Devlerin uyandığı beyaz geceler var.
Bir sarhoş kadar umarsız olduğum beyaz geceler…
Zihnimin de ceplerim kadar dolu olduğu saatler var.

Her baktığın aynanın ardında da ben varım.
Sesler,sesler; dinmek bilmeyen…
Hiç varolmamış galibiyetleri hayatının,
Benim.
Hava kararırken benim de büsbütün kararır içim.
Benim de içime puslu bir nefes dolar.
Nihayetinde ben de insanım.
Hafızamı yitiririm pek tabii.
Her ağaçta yeşeren de benim.
Filizlenen…
İlkbaharı bekleyen tüm merakıyla,
Benim.
Toprağa hasret…
Ben;
Azalarak büyüyen
Ve birikerek artan büyünün ta kendisiyim.