Ben Şiiri - Ali Kalıcak

Buğulu anlamlı, nereden geldiği belli olmayan, belirsiz cümleler dolmuş aklıma. Bazen yazmak istiyorum o kadar çok yazmak, çok çok yazmak. İnanın yazarken hissediyorum yazılanları.

Göremiyorum olanları, olayları, yapılanları, yaşana bilinenleri. Astigmat yaşıyorum hayatı. Belli belirsiz. Ha var ha yok. Sanayilerde yağ kokularını soluyorum, nefes almaya takatin kalmadığı bir oksijen yığınağında yaşam savaşı veriyorum. Yazdıklarımı görüyorum. Çizgiler belli belirsiz netlik yok, boğuluyorum renksizlikten.

Bazen aşklar yaşıyor Âdemoğlu bazı tatları tadıyor bazen ama bazen. Hep bulunacakmış gibi geliyor sonsuz gülücük. Burgu burgu, kıvrımlı gönüllerde kıvrılacak durum yok. Azınlık geldiğimiz dünyaya çoğunlukla çoklu gitmeyi istiyor Âdemoğlu.

Depresyondaymışım doktorum öyle diyor, depreşe yaşıyorum hayatı, geceleri uykusuzluğumun sırt ağrılarımın sebebi buymuş. Depresyondayım.
İçim daralıyor. Kalbim içime sığmıyor, sanki patlayacak bir bomba atıyor içimde. Doğruluğuna inandığım şeyler için bana acı cümleler sarf ediliyor. İnceden, hayatı zorlaştıran yokuşlara sürülüyorum sanki.
Şimdi diyorum, şimdi tam zamanı, hayat rayını bulmuşken dumanını tüttürmeli, gitmeli yolundan son durağa daha çok yol var. Güneş sımsıcak, azot solurken hayat, kara gecelerini aydınlatan bir ışıkla aydınlanmalı.

Gölgeler tütüyor buram buram yağmurlu kışa soğuksuz kışa merhaba diyor palmiyeler
"Yola çıktıklarını, yolda bulduklarınla değişirsen hem yolunu kaybedersin hem dostunu."

Işıltılı bir yol istiyorum karanlıktan uzak. Karanlıkta yaşamaktan sıkıltım artık. Biraz ferah yaşamak istiyorum.Arkadaşım dostum çok nadir birilerinin beni anlamasını istiyorum.