Ben Şiiri - Hakan Alpargun

Cennet denen rüyaya kaptırıp kendimi,
Bir insan özünde unutulup gitmekten,
Tatlı düşler görürken bir vakit,
Kabuslarla silkinip uyanan ben,
İsyanım dile gelip yüksek perdeden,
Kaybolup gitme korkusu varya hani,
Ateş çenberinde akrep misali,
İlmik ilmik örülen bir sona,
Korkmuyorum gibisinden bir yalanla,
Akrep kadar cesaretten yoksunken,
Koşar adımlarla giden ben,
Hala inat edip yaşamaya,
Bin kere aldanıp cennet yalanına,
Sevilecek insanların varlığına,
Değeceğine düşten uyanmaya,
Tüm bu aptallıkların topuna,
Gönülden inanan ben...